Podejmowane przez nas na co dzień decyzje mogą mieć różne motywacje. A mianowicie, mogą być one zdeterminowane naszymi pragnieniami, lub wpływem jaki inni wywierają na nas. W pierwszym przypadku podejmowane przez nas decyzje są całkowicie zależne od nas. Teoretycznie powinny być one dla nas najkorzystniejsze – gdyż sami je podejmujemy, jednakże nie zawsze racjonalnie oceniając sytuację podejmujemy najlepsze działania. Mimo wszystko znajdujemy się wówczas w sytuacji bardziej korzystnej, gdyż posiadamy dostateczny wpływ by podejmować decyzje samodzielnie i oddziaływać na inne podmioty w taki sposób by dążyły do pożądanych przez nas efektów. W drugim przypadku nasza pozycja nie jest już tak stabilna i wysoka – wręcz przeciwnie, poddając się wpływowi innych podmiotów i podejmując decyzje im sprzyjające, pozbawiamy siebie samych tej zdolności.
Czym zatem jest sam wpływ? Jest to taki stosunek między ludźmi, w którym potrzeby, pragnienia, preferencje czy intencje jednej lub więcej osób oddziaływuje na postępowanie lub predyspozycje do działania jednej lub wielu osób w kierunku zgodnym – a nie odwrotnie – z potrzebami, preferencjami, lub intencjami wywierającej (-cych) wpływ. Należy podkreślić, że wpływ może mieć różny poziom, zakres i dziedzinę, jednak raczej nie mamy do czynienia z przypadkami kompletnego braku wpływu czy całkowitego jego posiadania. Ciekawym jest, że nasz wpływ może być ograniczany nie tylko przez ludzi, podmioty gospodarcze, polityczne, ale również przez miejsce w jakim żyjemy. Dotyczy to szczególnie terenów słabo rozwiniętych, znajdujących się w sferze ograniczonej komunikacji, co w znacznym stopniu oddziałowuje na rozwój i samodzielność ludzi. Mówiąc o wpływie czyjejś osoby, należy określić jego zakres i dziedzinę. Zakresem nazywamy wszystkie te sprawy, problemy, działania, na które dany podmiot skutecznie może oddziaływać. Dziedziną natomiast są te podmioty, na które dana osoba oddziaływuje by osiągnąć pożądane rezultaty.
Prowadzeniem polityki państwa w Polsce zajmują się dwa organy, jest to Prezydent RP oraz Rada Ministrów wraz z Prezesem Rady Ministrów. O znaczącej roli przedstawicielskiej w polityce zewnętrznej i wewnętrznej prezydenta mówią art. 126 ust. 1 oraz art. 133 Konstytucji RP. W tym przypadku, wpływ może być wywierany postawą, zachowaniem, przemówieniami i orędziami podmiotu. Są to główne jego narzędzia, gdyż realna władza polityczna prezydenta w Polsce ma jednak ograniczone kompetencje. Prezydent może wywierać wpływ poprzez wzbudzanie w obywatelach poczucia jedności i solidarności, co pociągnie ich do współdziałania na rzecz wspólnego państwa. Tak więc możemy mówić, że dziedziną jego wpływu są obywatele, ale nie tylko. Zawierają się w niej czasami również przywódcy innych krajów, organizacji międzynarodowych i pozarządowych, z którymi on współpracuje. Natomiast zakres jego wpływu może rozciągać się od minimalnej siły wewnątrz kraju, aż po szerszą na arenie międzynarodowej. Zarówno zakres jak i dziedzina są zależne od trzech czynników: zasobów, umiejętności i motywacji podmiotu. Zasobami naszego prezydenta mogą być fundusze przeznaczane np. na promowanie społeczeństwa obywatelskiego i dobrze współpracujący rząd z bratniej frakcji politycznej. Umiejętności zwykle stanowią nabyte doświadczenie w sferze polityki i zarządzania. Mogą to być również bardziej praktyczne zdolności jak charyzma, retoryka, odpowiednie dobieranie ruchów ciała, mimika twarzy. Pozostaje rozważyć jakie formy wpływu mogą być realizowane przez Prezydenta RP. Przede wszystkim, posługuje się on autorytetem – najbardziej pożądaną i najważniejszą formą, która jest związana z legitymizacją. W tym przypadku, działania podejmowane pod wpływem podmiotu są zazwyczaj bezmyślne, automatyczne, wynikające z zaufania do osoby sprawującej władzę. Prezydent stosuje również zachętę oraz perswazję, zwykle w celu pobudzenia poczucia tożsamości narodowej i z zamiarem wzbudzenia wzajemnej współpracy.
O prowadzeniu polityki wewnętrznej i zewnętrznej przez Radę Ministrów mówi art. 146 ust. 1. W tym przypadku, samo posiadanie wpływu zależy w dużej mierze od posiadanych przez rząd kompetencji. Ust. 2 wspomnianego artykułu przyznaje Radzie Ministrów zajmowanie się wszystkimi sprawami, które nie są zastrzeżone dla innych organów państwowych lub samorządu terytorialnego. Mamy do czynienia z domniemaniem kompetencji na rzecz rządu. Zakres wpływu jest zatem bardzo szeroki i biorąc pod uwagę realne narzędzia podejmowania znaczących decyzji, można stwierdzić, że wpływ Rady Ministrów jest większy od Prezydenta RP. Należy jednak zaznaczyć, że wpływ tego organu nieco różni się od wpływu pierwszego. Sądzę, że decyzje podejmowane przez rząd, osiągające moc prawnie obowiązującą motywują obywateli do działania zgodnie z ich opcją nie ze względu na zgodność myślenia (jaką mógł wywołać prezydent), lecz ze względu na obecność sankcji. Również wpływ rządu na arenie międzynarodowej jest większy. To Prezes Rady Ministrów reprezentuje Polskę w Unii Europejskiej w Radzie Europejskiej, nie prezydent. W tym miejscu może on negocjować umowy, oraz przedstawiać swoje stanowisko, argumentować je, a więc wywierać wpływ. Warto zaznaczyć, jak duży wpływ Rada Ministrów ma na politykę wewnętrzną kraju w aspekcie władzy ustawodawczej – 90% projektów uchwalonych ustaw pochodzi od rządu. W większości z nich znajdujemy odwołanie do rozporządzenia, które kolejno jest wydawane właśnie przez Radę Ministrów. Mamy zatem do czynienia z znacznym oddziaływaniem władzy wykonawczej, na procesy ustawodawcze wewnątrz kraju. Poziom wpływu rządu jest zależny tak samo od trzech czynników. Po pierwsze, o jego skali decyduje budżet państwa, jego zasoby, poziom gospodarczy i technologiczny – bo to to, co może zostać zaoferowane innym podmiotom na arenie międzynarodowej by przekonać do swoich racji, ale też by pokazać swoją silną pozycję – prestiż kraju. Zasobem mogą być też znajomości i kontakty państwa z innymi podmiotami międzynarodowymi. Czy to z państwami czy organizacjami. Kolejno istotne są umiejętności nie tylko samego prezesa, który musiał umiejętnie wybrać współpracowników, lecz zdolności samych ministrów w poszczególnych dziedzinach. Ich wiedza nabyta podczas studiów, szkoleń, doświadczenie wyniesione z wszelakich praktyk, czy pracy. Na koniec istotna rolę stanowią motywacje i determinacja organu do osiągnięcia swoich racji.
W przeciwieństwie do Prezydenta, rząd ma więcej dróg do osiągnięcia zamierzonych celów. Nie stosuje jedynie perswazji czy autorytetu, ale jego siła opiera się przede wszystkim na władzy (forma wpływu, która zastrzega, że w przypadku nie wykonania czegoś grozi sankcja), sile i przymusie. Te dwie ostatnie są szczególne, gdyż zakładają użycie siły fizycznej, która w znaczącym stopniu może wpływać na obywateli i inne państwa.
Zatem wpływ jaki organy państwowe mogą wywierać na inne podmioty pochodzi z różnych przyczyn. Z jednej strony mamy bardzo pozytywne zjawisko jakim jest wpływ wynikający z autorytetu przywódcy, z zaufania jakim jest obdarzany przez swoich wyborców. W przypadku Prezydenta RP jest to tak naprawdę najskuteczniejsza forma, gdyż ograniczone kompetencje nie dają realnej siły działania. Co więcej, dobrze wykorzystana przez przywódcę może przynieść duże sukcesy. Z drugiej strony mamy oddziaływanie, które jest skuteczne w znacznej mierze dzięki sankcjom, które dotkną obywateli w sytuacji niezastosowania się do rozporządzenia czy ustawy. Moim zdaniem jest ono mniej pożądane.
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Przez